Portal

Τυχαία ένα απόγευμα είδαμε στη Θησέως 9, στο Μαρούσι ένα κτίριο στο οποίο έλεγε ένα χαρτί: «Διδάσκονται δωρεάν μαθήματα ζωγραφικής, σχεδίου (ελεύθερο και γραμμικό) και προσφέρεται δωρεάν προετοιμασία για τη σχολή Καλών Τεχνών». Όταν μπήκαμε μέσα συναντήσαμε την υπεύθυνη και μας μίλησε για εκείνη, το εργαστήρι ζωγραφικής της και την τέχνη...

«Γεννήθηκα στον Πειραιά το 1979. Σπούδασα στη σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, αποφοίτησα το 2010. Μπήκα λίγο μεγάλη στη σχολή, στα 25 μου. Μετά από 5 χρόνια τελείωσα τη σχολή και μέχρι να φτάσω στη διαδικασία να διδάξω σχέδιο ,εννοείται πως ζωγράφιζα. Έχω κάνει αρκετές ομαδικές κυρίως εκθέσεις και όχι ατομικές στην Ελλάδα κατά βάση. Στο εξωτερικό έχω πάει κυρίως για να δω μουσεία και χώρους πολιτισμού. Έχω κάνει ταξίδια ,αλλά όχι κάποια έκθεση στο εξωτερικό. Διδάσκω σε διάφορους δήμους από το 2007. Η πρώτη μου διδασκαλία ήταν στον δήμο Ηλιούπολης, στο χώρο της ζωγραφικής, γιατί έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω κάποιες ώρες εκεί προκειμένου να πάρω πτυχίο, οπότε δίδασκα ζωγραφική, σχέδιο, ακρυλικά χρώματα και λάδια σε ενήλικες κυρίως. Μετά δίδαξα και ακόμα διδάσκω στον Δήμο της Α. Παρασκευής , όχι όμως ζωγραφική αλλά κατασκευή κοσμημάτων, γιατί τυχαίνει να είμαι και χρυσοχόος. Έχω διδάξει και σε ιδιωτική σχολή ζωγραφικής στο Π. Φάληρο σε ενήλικες και παιδιά. Αυτή την περίοδο κάνω κάποια έργα δικά μου, διότι θέλω μέχρι περίπου το φθινόπωρο να κάνω κάποια ατομική έκθεση.

Αυτός ο χώρος ανήκει στη φίλη μου Δανάη και αρχικά ήταν εγκαταλελειμμένος. Όταν κάποια στιγμή της τηλεφώνησα και της είπα πως ενδιαφερόμουν να έχω ένα ατελιέ για προσωπική χρήση , αλλά και για να διδάσκω, μου τον παραχώρησε. Όποιοι έρχονται εδώ έρχονται κυρίως από το Μαρούσι, αλλά έχω μαθητές και από τη Κυψέλη , τον Διόνυσο και την Ερυθραία. Έρχονται δηλαδή παιδιά και του δημοτικού και του γυμνασίου , μαθητές , κυρίως το Σάββατο το πρωί . Είναι συνήθως παιδιά που πάντα ψάχνουν το κάτι παραπάνω… Δηλαδή τα βλέπεις, είναι λίγο πιο ψαγμένα , έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και γενικότερα βλέπουν τα πράγματα πιο ρομαντικά, καλώς ή κακώς. Και συνήθως τα παιδιά που έρχονται εδώ από μικρά μου φέρνουν από μόνα τους σχεδιάκια που μπορούν να κάνουν, για να δω αν όντως κάνουν γι’ αυτό το πράγμα και συνήθως κάνουν. Δηλαδή έχουν πολύ καλή αντίληψη στο να βλέπουν πράγματα και ύστερα να τα αποδίδουν στο χαρτί , με χρώμα, κάρβουνο ή οποιοδήποτε άλλο υλικό.

Σήμερα, μπορεί κανείς να κάνει πολλά πράγματα από τις σχολές καλών τεχνών. Δεν ξέρω κατά πόσο θα καταφέρει να πληρωθεί , όμως θεωρώ πως πάντα πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρα μας. Κάτι που θα ήθελα πάρα πολύ είναι να διδάξω σε δημόσιο σχολείο, αλλά βέβαια δε ξέρω κατά πόσο στα σχολεία ο δάσκαλος έχει τη δυνατότητα να βάλει κάτι από τη δική του ψυχή, τη δική του σοφία και γνώση, καθώς υπάρχει μια συγκεκριμένη ύλη που πρέπει να βγει… Πιστεύω ότι τα πράγματα θα άλλαζαν στη ψυχοσύνθεση των μαθητών αν διδασκόταν σωστά η τέχνη στα σχολεία. Είναι πραγματικά απαράδεκτο να μη διδάσκεται ιστορία της τέχνης στα σχολεία. Θεωρώ πως πίσω από αυτό υπάρχει σκοπός, γιατί η τέχνη ανοίγει τα μυαλά , αλλά όπως φαίνεται στη χώρα μας δεν θέλουμε ανθρώπους ανοιχτόμυαλους, διότι ο ανοιχτόμυαλος άνθρωπος κάνει επανάσταση!»

Δήμητρα Κακουριώτη

Ηλιάνα Κ.

Επιμέλεια: Στασινάκης Μάνος