Portal

Ο Διονύσης Ατζαράκης  ασχολείται επαγγελματικά με το stand-up comedy από το 2007. Έχει κάνει παραστάσεις σε θέατρα, μπαρ και φεστιβάλ σε Ελλάδα και Αγγλία. Όσο ζούσε στο Λονδίνο διακρίθηκε σε διαγωνισμούς stand-up comedy, ενώ απόσπασμα παράστασής του έπαιξε στο BBC Radio 2. Όταν επέστρεψε, συμπαρουσίασε τη μεσημεριανή εκπομπή ΠΕΔΕΣ στον ALPHA και ύστερα έγραψε και παρουσίασε την κωμική εκπομπή M for Movies στο MTV. Γράφει μια σειρά από χιουμοριστικά κόμιξ που έχει φιλοξενηθεί στα site Athens Voice, Luben, Socomic και Rocknlol. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Σκηνοθεσία (Σχολή Σταυράκου), Υποκριτική (Ίασμος/Studio ΝΑΜΑ) και Media Governance (MSc, London School of Economics). Γνωρίζει Αγγλικά, Γαλλικά και Ισπανικά.

-Κατ’ αρχάς, πόσο χρονών είσαι;

- Γιατί ξεκινάς έτσι ρε άνθρωπε; Γίνομαι 30 στις 16 Δεκέμβρη οπότε ακόμα  λέω πως είμαι 29, μέχρι και της 15 Δεκέμβρη στις 11:30 το βράδυ θα λέω 29.

- Το οποίο ισχύει, οπότε είσαι μέσα.

- Ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί μου λένε πως δεν ισχύει. Μέχρι και 32 μου λένε πως είμαι, “αφού είσαι 30 μπαίνεις στα 31 άρα 32”.

- Είπες έχεις σχέση 8 χρόνια, το χιούμορ πως βοηθάει στη σχέση σου και γενικότερα με τις γυναίκες;;

- Γενικότερα βοηθάει με τις γυναίκες, το εκτιμάνε. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με τότε που ήμασταν μικρά που λέγαμε δεν είμαι 4 μέτρα και με μπράτσα  και θέλαμε ένα χαρτί διαπραγματευτικό απέναντι στις γυναίκες, γενικότερα βοηθάει. Η δικιά μου δεν ξέρω αν τρελαίνεται με το χιούμορ μου, παίζει να μην της αρέσει το χιούμορ μου. Δεν είναι ότι δεν της αρέσει απλά δεν τρελαίνεται να γελάει.

- Σε υποστηρίζει;

- Ναι πάρα πολύ, 100% και 1000% δεν έχω παράπονο σε αυτό.

- Μιας και είμαστε από σχολική εφημερίδα, πως ήτανε το λύκειο για ‘σένα;

- Έχω πολλά να πω για το σχολείο και δεν τα είπα σήμερα, πήγα σε σχολείο με καλόγριες το ‘Θεομήτωρ’ στην Ηλιούπολη. Και πήγα εκεί γιατί ήθελα περισσότερη ελευθερία από το προηγούμενο σχολείο που ήμουνα στο ‘Βυζάντιο’ στου Καρέα, που ήταν σε φάση φορούσαμε στολές γενικότερα καταπίεση φουλ, και για ’μενα ήταν παράδεισος γιατί οι Καλόγριες ήταν πιο άνετες από το προηγούμενο. Για να τα βάλω σε μια σειρά, δημοτικό χάλια, γυμνάσιο καλά, λύκειο πολύ καλύτερα. Όσον αφορά το πως πέρναγα. Όμως ήταν μια άσχημη εμπειρία που δεν συστήνω σε κανέναν. Δεν είμαι από τους τύπους που λένε «τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα». Χαίρομαι που τελείωσα το σχολείο, δεν ξέρω αν έτσι ενθαρρύνω τους συμμαθητές σου αλλά η ζωή είναι πιο ωραία μετά το σχολείο. Αλλά ήταν μια χρήσιμη εμπειρία.

- Σπούδασες κάτι;

- Σπούδασα Μ.Μ.Ε και επικοινωνία στο Πάντειο πανεπιστήμιο Αθηνών και μετά ξεκίνησα μαθήματα σκηνοθεσίας στη σχολή Σταυράκου, και έκανα μαθήματα υποκριτικής. Μετά πήγα στην Αγγλία και έκανα ένα Master στο Media Communication Government στο London School of Economics. Τι είναι αυτό; Δεν ξέρω, το πλήρωσα. Ουσιαστικά ήθελα μια αφορμή να πάω Λονδίνο να μπορώ να κάνω stand-up σε συνδυασμό με το Master.

-Οπότε ήξερες πως από μικρή ηλικία ότι θα έκανες stand-up και το συνδύασες με τις σπουδές σου;

- Όχι, δεν το ήξερα και το κατάλαβα στην πορεία, οπότε μετά από κάποιο σημείο το έκανα παράλληλα με την σχολή. Ήθελα κάτι να κάνω και γενικά ο κινηματογράφος με ενδιαφέρει πάρα πολύ και ακόμα με ενδιαφέρει και κάποια στιγμή ελπίζω κάτι να κάνω αλλά με ενδιέφερε η κωμωδία οπότε κινήθηκα προς τα ’κει.

- Κάποιος κωμικός που σε έχει επηρεάσει στα γραπτά σου; Έλληνας ή ξένος;

- Πολλοί ξένοι κωμικοί με έχουν επηρεάσει, όπως βλέπεις το «Έλληνες» το προσπερνάω. Το προσπερνάω γιατί το stand-up στην Ελλάδα τώρα ξεκινάει, τώρα φτιάχνεται οπότε δεν μπορώ να σου πω εκείνο τον αγαπημένο Έλληνα κωμικό που όλοι ξέρουμε. Από ξένους ο πιο γνωστός αυτήν τη στιγμή είναι ο Louis C.K. που είναι εξαιρετικός, ο Bill Burr μου αρέσει πάρα πολύ, μου αρέσει ο Robin Williams και είμαι και πιο συναισθηματικά συνδεδεμένος, όχι μόνο το stand-up του αλλά και οι ταινίες του και οι αυτοσχεδιασμοί του. Θεωρώ πως αυτός ο άνθρωπος ήταν γεννημένος για να κάνει κωμωδία. Αυτοί κυρίως είναι οι επιρροές μου, γενικά κωμικοί που μου άρεσαν.

- Πως προετοιμάζεις ένα κείμενο για το stand-up;

- Είναι πολύ δύσκολο, τώρα ξεκινάνε να το μαθαίνουν οι άνθρωποι αυτό, ο καθένας αυτά που λέει στην σκηνή τα έχει γράψει ο ίδιος. Είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι του stand - up να γράψεις ένα κείμενο γεμάτο αστεία για να γελάει συνέχεια το κοινό και από ‘κει να το πας σε αυτό που θες να πεις εσύ. Σημειώσεις, έχω ένα μπλοκάκι. Όταν μου έρθει μια ιδέα κάθομαι 20 λεπτά και μιλάω για αυτό. Αυτό λέγεται rant και από αυτό ό,τι μπορεί να κρατηθεί το δουλεύω και το ξαναγράφω. Πολύ βασικό είναι για ένα κείμενο να πηγαίνεις σε παραστάσεις και να δοκιμάζεις το υλικό, πάντοτε το κοινό σε οδηγεί στο τι είναι αστείο και τι δεν είναι. Με βάση το κοινό πάντα κόβεις και ξαναγράφεις. Είναι πολύ δύσκολο γιατί δεν είναι σαν τις άλλες μορφές κωμωδίας που λένε “θέλουμε γέλιο αλλά θέλουμε και συγκίνηση”. Το stand-up είναι η πιο καθαρή μορφή κωμωδίας, πρέπει το κοινό από την αρχή μέχρι το τέλος να γελάει, αυτό προσπαθούμε να καταφέρουμε και στην Ελλάδα. Πλέον το καταφέρνουμε, έχει εξελιχθεί αρκετά η σκηνή. Μπράβο μας! Μπράβο στα παιδιά!

-Πως νιώθεις που είσαι , για ‘μενα τουλάχιστον, ένας από τους πρωτεργάτες του stand-up στην Ελλάδα; Γιατί είσαι εσύ και γενικότερα από το χώρο του comedy lab νομίζω.

- Κοίτα πέρα από τον Mikeius και τους λοιπούς είναι και ο Χατζηπαύλου, ο Ραβνιωτόπουλος. Αλλά υπάρχουν και εκτός του comedy lab ο Λάμπρος ο Φισφής, η Κατερίνα η Βρανά, ο Δημήτρης ο Χριστοφορίδης που ξεκινήσαμε μαζί πριν χρόνια. Είναι κάτι που ξεκινήσαμε χωρίς να είναι  δημοφιλές στην Ελλάδα και είναι ευτυχές που μας πετυχαίνεις σε μια εποχή που έχει αρχίσει να γίνεται δημοφιλές. Μου φαίνεται αστείος ο όρος πρωτεργάτης για να τον δεχτώ, απλά θα πω το κλισέ ότι προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο για την σκηνή, για να καταφέρει ο κόσμος να έρχεται.

-Έχεις κάνει τηλεόραση, internet και παραστάσεις. Που θεωρείς πως αποδίδεις καλύτερα;

-Όλα μου αρέσουν για αυτό και τα κάνω. Το καθένα έχει και μια διαφορετική γοητεία που τη βρίσκω οπότε θέλω και τα συνδυάζω. Μου αρέσει πολύ να μπορώ με ένα κωμικό σκετς ή βίντεο να βγάλω κωμωδία πέρα από το μπλα-μπλα στην σκηνή, χρησιμοποιώντας άλλα μέσα όπως πλάνα και μοντάζ, πράγματα δηλαδή που σε βοηθάνε να φτιάξεις ένα αστείο. Οπότε προσπαθώ όπου είμαι να δω όσες πιο πολλές πτυχές της κωμωδίας που με ενδιαφέρουν ούτως ή άλλως, δηλαδή προσπάθησα σε όλα αυτά να κάνω κωμωδία ποικιλοτρόπως. Για να σου απαντήσω όμως, στην τηλεόραση είναι πιο δύσκολο να κάνεις κάτι πιο αμιγώς κωμικό έτσι όπως το θες. Υπάρχουν περισσότεροι περιορισμοί, γιατί είναι η τηλεθέαση, είναι το κοινό. Γενικά πάντως προσπαθώ ό,τι είναι για τηλεόραση να βγαίνει σωστό και κωμικό.

-Οπότε θα ήθελες να ασχοληθείς με άλλα μέσα, όπως να γράψεις μια ταινία ή να σκηνοθετήσεις ένα θεατρικό;

-Θεατρικά ναι θα ήθελα. Ταινία επίσης θα ήθελα να γράψω και να σκηνοθετήσω και είναι κάτι που έχω στα σκαριά για το μέλλον γιατί θέλω να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο.

-Στο σινεμά ποιοι σκηνοθέτες σου αρέσουν και σίγουρα θα εμπνεύσουν την δουλειά σου;;

-Είναι εντελώς ετερογενή τα γούστα μου σε σκηνοθέτες, μου αρέσει ο Tim Burto. Οπτικά είναι ωραία αυτό που κάνει ακόμα και αν επαναλαμβάνετε, είναι ακόμα υπέροχος και έχει δική του φωνή ξεκάθαρα και δικό του όραμα. Πρόσφατα έκανα μια συζήτηση με κάποιους φίλους για τον Spielberg και τον Zemeckis που έχουν καταφέρει να συνδυάσουν το εμπορικό με το πραγματικά ωραίο, όσο κλισέ και αν ακούγεται έχω απεριόριστο σεβασμό και για τους δύο. Έχω και πιο εναλλακτικές επιλογές να σου πω αλλά θα αποφύγω την παγίδα του να το παίξω hipster και θα σου πω μόνο τους mainstream.

Μπότσας Δημήτρης